Hoorn is een prachtige havenplaats aan de voormalige Zuiderzee, gesticht in de 13e eeuw.
De stad van de Scheepsjongens van Bontekoe (1618)  ademt de rijkdom van de VOC, WIC en de walvisvaarders.
Specerijen uit verre landen zijn vervangen door ondermeer watersport en toerisme.

Visnetten hangen te drogen aan de brug, soms wordt een oud schip opgeknapt of vertelt een Horinees het verhaal over de avonturen van de Jongens van Bontekoe of de Slag van Bossu, die ooit pal voor de Hoornse kust werd uitgevochten.

De stad kwam tot bloei in de 17e eeuw toen door de Verenigde Oostindische Compagnie de haven vol lag met trotse zeilschepen en de bemanning door de kleine straatjes en steegjes van Hoorn slenterde . . . het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen op de Rode Steen is daarvan exponent.

De Hoornse haven heeft altijd een grote rol gespeeld in het karakter en de ontwikkeling van de stad.
Eens het vertrekpunt van V.O.C. schepen, later thuishaven van de vissersvloot en tegenwoordig een geliefde plaats voor watersporters.

Hoorn telt zo’n 70.000 inwoners en ligt als een driehoek (met 9 km kustzone) in het Markermeer.
Ter vergroting van de havencapaciteit zijn tussen 1662-1665 in het Blauwe Hart twee landtongen aangelegd; het Visserseiland (voorheen Westeiland) en het Oostereiland.